Ik zal in een andere blogpost nog eens uitgebreider ingaan op wie de souplessemethode ontwikkeld heeft en waarom.
Train je volgens de souplessemethode, doe je voornamelijk extensieve intervallen met tempoblokken van 200, 400, 1000 en 2000 meter. De intervallen zijn extensief door de lange herstelpauzes tussen deze tempoblokken en het feit dat de tempoblokken volgens een dusdanig tempo gelopen worden dat de anaërobe drempel net niet bereikt wordt. Met ander woorden: je zorgt ervoor dat je tijdens deze trainingen net niet verzuurt. De gedachte hierachter is dat je door net onder de verzuringsgrens te trainen, je deze grens steeds een stukje "omhoog schuift" met als gevolg dat de prestaties zullen verbeteren.
Hoe hard de tempoblokken gelopen moeten worden, hangt af van de actuele 10 km tijd (dus afhankelijk van de eindtijd van je laatste 10 km wedstrijd). De 10 km tijd geeft namelijk een indicatie van de anaërobe drempel. De souplessemethode werkt volgens een tabel die gebaseerd is op de actuele 10 km tijd. In deze tabel staan de snelheden van alle genoemde tempoblokken die horen bij een bepaalde 10 km tijd. Wanneer je je strikt aan deze tijden houdt, kun je erop vertrouwen dat je tijdens de trainingen onder de verzuringsgrens traint en daarmee deze grens tegelijkertijd verhoogt.
Train je harder dan de aangegeven tempo's bereik je bovengenoemd effect niet. Dan zul je dus wel verzuren en wanneer spiervezels verzuren en niet voldoende herstel krijgen, zullen ze in functie achteruit gaan.
Ik vind het dan ook best jammer dat er te vaak te hard gelopen word. Het is zonde van de trainingen omdat je er op die manier niet het rendement uit haalt, wat er absoluut wel uit te halen valt. Daar komt bij dat de dribbelpauzes ook echt te hard worden gelopen. Soms is er nauwelijks verschil tussen het dribbelen en de tempo's en dat kan niet de bedoeling zijn. Ik steek op dit vlak de hand in eigen boezem. Niet alleen dribbel ikzelf vaak zodanig dat het eigenlijk geen dribbelen meer is, ik geef van tevoren niet duidelijk genoeg aan in welk tempo er gedribbeld moet worden. Ik zal hier voortaan duidelijker in zijn. Verder denk ik dat het goed is dat ik voortaan voorop loop om het tempo aan te geven. Eigenlijk moet een trainer niet voorop lopen, maar omdat wij zo strikt volgens die tempo's lopen, is het waarschijnlijk wel beter. Al vind ik het wel lastig dat ik zo geen overzicht op de groep heb. Het hangt er ook een beetje van af of Kees of Willem meelopen. Ik zal per keer bekijken wat op dat moment het beste is. Op de baan of in het park speelt dit probleem overigens niet zo.
Het is overigens best okee om te verzuren, maar NIET tijdens trainingen. Daar zijn wedstrijden voor waarvan het echt heel goed is om die regelmatig te lopen. En hey... komt dát even goed uit!!......
Dinsdag 28 mei is de tweede onderlinge baanwedstrijd over een afstand van - I kid you not - 1500 meter. Met klem adviseer ik jullie je hiervoor in te schrijven. Dit kan tot en met de avond ervoor via de website van Hercules en Parthenon. Degene die meedoet trakteer ik op een heerlijke Pilates-sessie erna. An offer you can't refuse. Right? Wrong! Want natuurlijk is Kees er om jullie een heerlijke training te geven. Ik zeg: de keuze is reuze ;-)
Donderdag 12 km met daarin 6 tempoblokken van 1000 meter. De 1000-tjes gaan in een tempo van 5'55'/km. 2 tempoblokken zullen we iets sneller lopen, namelijk 5'50"/km. Dat zal het 2e en het 4e blok zijn. De dribbelpauzes gaan niet harder dan 6'30"/km.
Ik heb nu bijna een jaar een eigen groep en ik merk heel goed dat ik er als trainer nog lang niet ben. Ik doe echter mijn best en ben heel blij met Kees die mij zo nu en dan de ogen opent. Elke vorm van kritiek is ook echt welkom. Daar kan ik namelijk wat mee. Het enige wat ik wil, is jullie kwalitatief goede trainingen geven en hopen dat jullie het dan ook nog eens leuk vinden om mij en Kees als trainer te hebben. Een continu leerproces ... dat is het ...
Fijn weekend, lieverds!!!
Brenda
Geen opmerkingen:
Een reactie posten